Koronawirus SARS-Cov-2

Większość wirusów nie jest odpornych na mycie rąk, substancje dezynfekcyjne, jak również na na ozon. Koronawirusy nie są wyjątkiem.

Trudno dokładnie określić, jak długo bakteria czy wirus może przeżyć poza organizmem człowieka, np. na klamce czy chusteczce. W przypadku wirusów, które nie spełniają definicji żywego organizmu, bardziej precyzyjne byłoby zresztą pytanie, po jakim czasie przestają być one niebezpieczne dla człowieka.

Losy wirusów czy bakterii oraz zaraźliwość płynów ustrojowych poza organizmem człowieka zależą zarówno od własnej odporności patogenów, jak i od rodzaju powierzchni, na jakiej się znajdują, a także od warunków otoczenia - temperatury, wilgotności, obecności określonych substancji chemicznych, odczynu (pH) i promieniowania UV, w tym - pochodzącego ze Słońca. W krajach takich, jak choćby Indie, wystawiony na słoneczne światło typowy wirus bardzo szybko przestaje być niebezpieczny. Podobnie działają generatory ozonu lub znane ze szpitali specjalne lampy UV.

Koronawirusy - o których ostatnio głośno za sprawą epidemii COVID-19 - rozprzestrzeniają się głównie drogą kropelkową. Kichający lub kaszlący chory wyrzuca z siebie kropelki śliny czy śluzu wraz z wirusem. Te kropelki mogą wylądować na ustach lub nosie innej osoby albo zostają wciągnięte do płuc. Mogą też osiąść na powierzchni przedmiotów – pościeli, ubraniu, klamce, i stamtąd trafić na czyjeś ręce, a po dotknięciu twarzy – na błony śluzowe ust, nosa czy oczu.

Koronawirus dłużej przetrwa w wilgotnym środowisku. W zależności od materiału i warunków ludzkie koronawirusy obecne na stole czy klamce mogą pozostawać zakaźne od 2 godzin do 9 dni. W temperaturach około 4 st. C. niektóre rodzaje koronawirusów mogą pozostać aktywne do 28 dni. W temperaturze 30–40 stopni Celsjusza mogą prztrwać przez krótszy czas.

Cykliczne ozonowanie powierzchni, wyposażenia naszych mieszkań, biur, pojazdów komunikacji skutecznie zmniejsza ryzyko zarażenia koronawirusem i wirusem grypy. Również ozonowanie po zakażnych chorobach zniweluje rozprzestrzenianie się wirusów na inne osoby.

Czy ozon może dezaktywować SARS-CoV-2? Przegląd mechanizmów i wydajności na wirusach

Department of Chemical Engineering and Analytical Chemistry, Faculty of Chemistry, Universitat de Barcelona, C/Martí i Franqués 1, 08028 Barcelona, Spain

Pandemia ciężkiego ostrego zespołu oddechowego koronawirusa-2 (SARS-CoV-2) rzuciła wyzwanie społeczeństwom na całym świecie. Oceniono technologie oparte na ozonie, silnym utleniaczu, pod kątem inaktywacji tego wirusa w aerozolach i formach. Jednak duża różnorodność danych utrudnia stworzenie wspólnej podstawy do określenia najlepszych praktyk w zakresie korzystania z tych technologii. Ponadto brak jest zgody co do głównych mechanizmów inaktywacji wirusa ozonu. W tym krytycznym przeglądzie zbadano najistotniejsze dostępne informacje dotyczące stosowania ozonu w fazie gazowej dla inaktywacji różnych wirusów (w tym ostatnie publikacje dotyczące SARS-CoV-2) i wskazał na zmianę otoczki jako głównego szlaku reakcji dla wirusów otoczkowych, takich jak przypadek SARS-CoV-2.Można również stwierdzić, że gazowy ozon może być rzeczywiście skutecznym środkiem dezynfekującym, skutecznie dezaktywującym wirusy, takie jak grypa A H1N1, MERS-CoV, SARS-CoV-1 czy nawet SARS-CoV-2 w aerozolach lub formach. W recenzowanych pracach niskie narażenie na ozon, zaledwie około 0,1–0,4 mg L^-1 min, osiągnij około 4 log ₁₀ inaktywacji w aerozolach, podczas gdy ekspozycja od 1 do 4 mg L ^-1 min może być potrzebna do zagwarantowania inaktywacji 3–4 log ₁₀ w różnych formach. Chociaż wymagane są dalsze badania, ozon jest skutecznym kandydatem do stosowania przeciwko SARS-CoV-2 lub innym wirusom na powierzchniach i w pomieszczeniach.

• Ozon jest silnym utleniaczem odpowiednim do inaktywacji wirusa podobnego do SARS-CoV-2.
• Ozon osiąga wysoką inaktywację dla większości testowanych wirusów.
• Mechanizm inaktywacji wirusów bezotoczkowych przez ozon jest kontrowersyjny.
• W przypadku wirusów otoczkowych, główna droga inaktywacji następuję poprzez uszkodzenie otoczki.

Link do opracowania w języku angielskim

https://reader.elsevier.com/reader/sd/pii/S0304389421006221?token=5CDA9B78565D2A81F6B5B663BC4407EC4B53EC55FDF3F5B3E76A24939EB9E93934ECDAD869A357A8D4B16AA281D4669C&originRegion=eu-west-1&originCreation=20210813090948